اگر بخواهید به آینده‌ای که انتخاب کردید برسید، بایستی ایمان را در دلتان تقویت کنید

تفاوت این نقطه اتّکا، با نقطه‌های اتّکای خیالی یا واقعی است که دیگران دارند و احیاناً از آن استفاده‌ای هم میکنند. جاهایی به دردشان میخورد؛ اما آن نقطه اتّکا، این خصوصیات را دیگر ندارد. من میگویم شما برای طول مدّت زندگی، هر آینده‌ای را برای خودتان انتخاب، یا آرزو کرده باشید – ممکن است یکی بخواهد پزشک شود، یکی بخواهد استاد شود، یکی بخواهد در فعالیتهای اقتصادی وارد شود، یکی بخواهد سیاستمدار شود، یکی بخواهد زمامدار شود، هرکسی آینده‌ای را برای خودش تصویر، تعریف، یا لااقل آرزو کرده است – اگر بخواهید به این آینده برسید و به آن دسترسی پیدا کنید، بایستی ایمان را – البته ایمان روشن را – در دلتان تقویت کنید. ایمان، حتّی غیرروشنش هم فایده میبخشد؛ مثل یک آدم عامی محض که ایمان دارد، اما معرفت زیادی ندارد.حتی آن هم معجزه‌آسا اثر میکند؛ اما اگر این ایمان، با معرفت همراه شد، تأثیرش هزار برابر میشود، و شما جوانان میتوانید.

آدم همیشه در حوادث، دنبال یک گناهکار میگردد – معمولاً این گونه است – پایش هم که به لیوانی بخورد و چپه شود، میگوید چرا این لیوان را این‌جا گذاشتید! یعنی معمولاً آدم به دنبال گناهکاری میگردد. آن حادثه‌ای که هیچ گناهکاری هم در آن نیست، وجود دارد. آن‌قدر حوادث هست که به انسان صدمه میزند، ولی آدم نمیتواند یقه کسی را هم بگیرد؛ آدم هیچ نمیتواند کسی را گناهکار قلمداد کند! از این حوادث، در زندگی انسان خیلی هست. این حوادث، گاهی مسیر آدم را عوض میکند، در دل انسان تردید ایجاد میکند، راهها را جلوی انسان بن‌بست وانمود میکند. اگر بخواهید در این حوادث این‌گونه نشود، همیشه نشاطتان، اراده‌تان، قدرتتان و عزم راسخ خودتان را در ادامه راههای درست زندگی داشته باشید. بایستی در درون خودتان آن ایمان آگاهانه را تقویت کنید؛ البته ایمان و آگاهی. آگاهی را باید با کتاب و شنیدن از افراد اهل معرفت یاد بگیرید. ایمان را هم به‌نظر من باید با به‌کار گرفتن همین مایه ایمانی که الان دارید، زیاد کنید. این ایمان، سرمایه عجیبی است. بحمدالله همه شما بچه‌های مؤمنی هستید و در خانواده‌های مؤمنی تربیت پیدا کرده‌اید. اگر شما همین ایمانی را که الان دارید، به کار بگیرید، یعنی عمل صالح را بر آن مترتّب کنید، گناه نکنید، حتّی المقدور کارهای ثواب را به بهترین وجهش انجام دهید و در بین گناهان، از آن گناهانی که به خودخواهیهای انسان ارتباط پیدا میکند، بیشتر اجتناب کنید، از آنهایی که ظلم به کسی است، بیشتر اجتناب کنید، از بعضی حرفهای نامناسبی که انسان نسبت به بعضیها ممکن است بزند، اجتناب کند، حتی انسان بتواند ذهن خود را از بعضی چیزها خالی کند، اینها عملهای صالحتری است. این عملها، همین مایه ایمان را افزایش میدهد. یعنی ایمان، این‌گونه است که اگر با عمل همراه شد، مرتّب خود آن ایمان روزبه‌روز زیادتر خواهد شد. اگرچه آن آگاهی هم – که گفتم بایستی انسان از اهل معرفت و از کتاب و از موعظه به‌دست آورد – با این عمل صالح همراه باشد، حتی خود آن آگاهی هم بیشتر میشود. «و من یتق‌الله یجعل له مخرجا(۱). و یرزقه من حیث لایحتسب و من یتوکّل علی الله فهو حسبه»(۲). «و من یؤمن بالله یهد قلبه»(۳)؛ خدا دل او را هدایت میکند. این آیه، مورد نظر من بود. خودِ تقوا و مراقبت، دل انسان را هدایت و ایمان انسان را راسختر میکند.

۱) طلاق: ۲
۲) طلاق: ۳

۳) تغابن: ۱۱