زندگی‌نامه حسین بن حسن خوارزمی از عارفان، نویسندگان و شاعران سده هشتم و نهم هجری است. وی اصالتاً از ماوراءالنهر بوده و به دلیل اقامت طولانی در خوارزم به خوارزمی شهرت یافت. وی از شاگردان ابوالوفا خوارزمی معروف به پیرفرشته بود و به راهنمایی او با مثنوی مولوی آشنا شد و به معانی آن پی برد. بدین واسطه در اطراف و اکناف پرآوازه شد.[۱] در

شیخ محمود عطار مرید شیخ عبدالسلام مرید فخر الدین احمد فرزند روزبهان بقلی فسایی مشهور به گلرنگ (به دلیل سرخی گونه هایش) که در جامع عتیق شیراز ملجس داشته همان پیر گلرنگ مورد اشاره در اشعار حافظ می‌باشد .[۱] منابع ↑ «پیرگلرنگ». دانشنامه جهان اسلام. دریافت‌شده در ۱۸ آوریل ۲۰۱۴.

پیر شرفشاه دولایی گیلانی عارف و شاعر قرن هشتم بود. از او دیوان شعری برجا مانده[۱] که در بخارست رومانی نگهداری می‌شود. او که پدر شعر گیلکی دانسته می‌شود،[۲] در قالب دوبیتی شعر می‌سرود. آهنگ معروف شرفشاهی که در گیلان شهرت دارد به او منسوب است.[۳] آرامگاه وی که از نوادگان امام هفتم شیعیان بود،[۳] در روستای دارسرا در پنج کیلومتری

صلاح‌الدین پاوه‌ای بن حاج لطف‌الله بن حاج عوض پاوه بن حاج عیسی بن حاج عبدالله بن حاج احمد بن حسن بن صفر از اهالی پاوه از توابع کرمانشاه است. جدش حاج عوض پاوه از شاگردان شیخ عثمان سراج الدین طویلی است و کرامات و خوارقی مشهور دارد. مادرش حمیرا خواهر کدخدا حاتم پاوه بود. جایگاه علمی او از

شیخ محمدتقی بهلول(۱۲۸۹–۱۳۸۴) مشهور به شیخ بهلول یا علامه بهلول از عارفان و فقهای به‌نام ایران بود که نامش با واقعهٔ مسجد گوهرشاد پیوند خورده‌است. وی با آیت‌الله حاج شیخ علی مؤمنی میامئی رفاقت دیرینه داشته‌است، و مرید اخلاقی و عرفانی علامه مهدی دشیری بود و دستورهای سلوکی و اخلاقی و عرفانی خویش را از او می‌گرفت. کودکی و نوجوانی بهلول گنابادی، در روستای بیلند شهر گناباد به تاریخ

شیخ عبداللطیف بحرانی مشهور به بهجت العلما، از بزرگترین عارفان و دانشمندان عصر معاصر در کازرون دیده به جهان گشود. آرامگاه وی هم‌اکنون در حیاط مجموعه فرهنگی و هنری اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی کازرون قرار دارد. منابع بازسازی مقبره بهجت العلما[پیوند مرده]

محمدتقی بهجت فومنی (زادهٔ ۲ شهریور ۱۲۹۵ در فومن – درگذشتهٔ ۲۷ اردیبهشت ۱۳۸۸ در قم)،[۱] از عرفای نامدار و از مراجع تقلید سرشناس شیعه دوازده‌امامی بود. او از شاگردان محمدحسین غروی اصفهانی (مشهور به کمپانی) و سید علی قاضی بود[۲] و از جانب سید علی قاضی لقب فاضل گیلانی گرفته بود.[۲][۳] وی در ۹۳ سالگی در قم درگذشت[۴] و پس از اقامه ی نماز توسط جوادی آملی در حرم فاطمه معصومه (قم) به خاک سپرده شد.[۵] زندگی‌نامه تولد

بهاءُالدّین وَلَد، محمد بن حسین خطیبی بکری (۵۴۳–۶۲۸ق/۱۱۴۸–۱۲۳۱م)، معروف به بهاء ولد، سلطان‌العلما، عارف، واعظ، از مشایخ تصوف و گفته می‌شود که پدر جلال‌الدین محمد مولوی است. بهاءالدین تا مدت‌ها فقط به عنوان پدر مولانا جلال الدین رومی معروف شناخته می‌شد. اخبار مربوط به او از طریق ولد نامه یا ابتدا نامهٔ سلطان ولد، پسر مولوی که از سال ۱۲۹۱/۶۹۰