آیت الله العظمی سبحانی علامه حلّی زمان ماست

ایشان هم نزد علامه طباطبایی فلسفه خوانده و نزد آیت الله العظمی بروجردی و امام خمینی(ره)، فقه و اصول را فرا گرفته و علاوه بر این تالیفات گسترده ای در زمینه تاریخ داشتند لذا آثارشان حاکی از این است که در فقه، اصول، فلسفه، معرفت شناسی، کلام و تاریخ و حتی در مسائل کلام جدید ورود پیدا کردند درواقع به صورت جامع و گسترده به تبیین این مباحث اقدام کردند و درواقع به نظر من مرجعیت اگر بخواهد تاثیرگذاری واقع بینانه داشته باشد و تنها براساس آگاهی فقهی، اصولی و رجالی نباشد باید از یک جامعیت برخوردار باشد

🔹مرجعیت همیشه زیرسایه امام زمان(عج) شکل می گیرد لذا کسانی که شب و روز تلاش می کنند تا مرجع شوند، هیچگاه مرجعیت پیدا نمی کنند اما علما و بزرگانی که دنبال مرجعیت نیستند، خداوند مرجعیت را به همان ها اعطا می کند؛ آیت الله بروجردی یا حضرت امام یا آیت الله سیستانی دنبال مرجعیت نبودند بلکه با اصرار مردم مرجعیت را پذیرفتند. امثال آیت الله اراکی و آیت الله بهجت دنبال مرجعیت نرفتند بلکه مرجعیت به سراغ آنها آمد بنابراین می توان کشف کرد که حافظ اصلی مرجعیت در حوزه ها هم حضرت ولی عصر(عج) است و ان شاء الله در آینده هم، این روند ادامه پیدا می کند و مرجعیت از آن انسانهای وارسته، دقیق و دارای سجایای اخلاقی خواهد بود.

🔸این مرجع تقلید قبل از اذان صبح به دفتر خود می روند و نماز شب را می خوانند، سپس نماز صبح را اقامه می کنند و بعد نماز قضا برای والدین خود می خوانند و سپس مشغول مطالعه و درس می شوند. بعد از آن به موسسه امام صادق می روند، سپس نماز ظهر را در حرم اقامه می کنند، و بعد مشغول فعالیتهای علمی می شوند تا شب که نماز شب را در دفتر خود می خوانند و سپس به منزل می روند. درواقع زندگی ایشان بیشتر وقف کارهای علمی می شود.
‼️آیت الله سبحانی شخصیتی ساده، بی تکلف و بی آلایش هستند و به جرات می گویم در این ۳۰ سال که محضر ایشان می رسیدم واقعا ساده زیستی را در شخصیت، رفتار و ارتباطات ایشان می توان مشاهده کرد. زندگی مادی ایشان هم بسیار بسیار ساده و در حدّ متوسط به پائین جامعه است.

💠شبی محضر ایشان رسیدم، دَر زدم و خود ایشان دَر را باز کرد، ایشان پشت میز خود نشستند، سئوال کردم شما مشغول چه کاری هستید؟ پاسخ دادند: «امروز صبح از وزارت ارشاد شبهه ای در مورد وهابیت برای من فرستادند. مشغول پاسخ به این شبهه هستم تا فرداصبح تحویل آنها دهم». گفتم: استاد! این نوع شبهاتی که معمولی و ساده است و شاگردان هم می توانند پاسخ دهند چرا به شاگردان نمی دهید و وقت خود را صرف مسائل مهمتر نمی کنید؟ ایشان پاسخ دادند: «هرکدام از شاگردان گرفتار هستند و ممکن است با تاخیر پاسخ دهند و عده ای بر اثر این تاخیر گمراه شوند». این دغدغه دینداری ایشان برای من واقعا درس آموز بود و من همان لحظه خم شدم و پای ایشان را بوسیدم.