ابوذربوزجانی

ابوذر بوزجانی (درگذشتهٔ ۳۶۶–۳۶۷ هـ. ق)[۱] زاهد کرّامی و از صوفیان[۲] شاعر قرن چهارم ایرانی بوده‌است. او متولد بوزجان (بوژگان – تربت جام امروزی) بوده‌است و گویا در زمان حیات نیز از شهرت برخوردار بوده‌است. شیخ احمد جامی و عبدالرحمن جامی در آثار خود به اشعار و کرامات او استناد کرده‌اند. سبکتکین، پادشاه غزنوی به دیدار او رفته‌است.[۳] اشعار او را از نخستین تجربه‌های شعر عرفانی فارسی دانسته‌اند.[۴] نمونه شعر

ابوذر بوزجانی (درگذشتهٔ ۳۶۶–۳۶۷ هـ. ق)^[۱] زاهد کرّامی و از صوفیان^[۲] شاعر قرن چهارم ایرانی بوده‌است. او متولد بوزجان (بوژگان – تربت جام امروزی) بوده‌است و گویا در زمان حیات نیز از شهرت برخوردار بوده‌است. شیخ احمد جامی و عبدالرحمن جامی در آثار خود به اشعار و کرامات او استناد کرده‌اند. سبکتکین، پادشاه غزنوی به دیدار او رفته‌است.^[۳] اشعار او را از نخستین تجربه‌های شعر عرفانی فارسی دانسته‌اند.^[۴]

نمونه شعر

تو بعلم ازل مرا دیدی		دیدی آنگه بعیب بخْریدی
تو بعلم آن و من بعیب همان		رد مکن آنچه خود پسندیدی