بازخوانی پیام حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی به مناسبت روز پزشک؛ طبیب بودن خدا، علت قداست پزشکی/لزوم استفاده از معارف تجریدی برای تکامل علم پزشکی

به گزارش خبرگزاری حکمت به نقل از پایگاه اطلاع رسانی اسراء: حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی همواره و در پیام های جداگانه و به مناسبت های مختلف همگان را به تکریم از فنّ شریف پزشکی و افتخار آفرینان این عرصه توصیه می نمایند.

ایشان با توجه به زحمات این قشر در مبارزه با بیماری کرونا نیز، همواره قدردان جامعه پزشکی و همه افرادی که سعی بلیغ در درمان بیماری ها و تامین بهداشت مردم  خصوصا در مقابل ویروس کرونا دارند، بوده اند.

معظم له در یکی از این پیام ها اظهار داشتند: خدای سبحان گاهی انسان را به نعمت امتحان می کند و گاهی به نقمت! آزمون الهی دو قسم است گاهی به رفاه است گاهی به رنج!
این بیماری خطرناک کرونا که عده ای را در جامعه گرانقدر و عزیز ما درگیر کرده، امیدواریم آنها که مبتلا نشده اند، از باب دفع بیماری مبتلا نشوند و خدا عنایت کند و آنها که مبتلا شده اند، از باب رفع بیماری، بر اساس ” و نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَهٌ” شفا پیدا کنند. از جامعه پزشکی، از وزیر محترم، از  معاونانشان از همه عزیزان و برادران و خواهرانی که سعی بلیغ دارند در درمان بیماری ها و در تامین بهداشت مردم، متشکریم، هم به بیماران شفاء عنایت کند، هم از این بزرگواران به احسن وجه بپذیرد.

آیت الله العظمی جوادی آملی در یکی دیگر از پیام های خود[۱]، طبیب بودن خداوند را علت قداست پزشکی بیان کردند و اظهار داشتند:

قداست رشته پزشکی را از حدیث نَبوی می ‏توان استنباط کرد، زیرا حضرت رسول اکرم ‏صلی الله علیه و آله و سلم چنین فرمود: «الطَّبیبُ الله… » [۲]؛ یعنی طبیب واقعی خداوند است که اصلِ حیات و سلامت، همانند دیگر نعمت‏ها از اوست. پزشکان مظاهر ارجمندِ چنین نام مبارک الهی ‏اند؛

هَفْت دریا بَرِ ما غَرْقَه یک قَطْره بُوَد ٭٭٭٭ که به کف شَعْشَعه جوهر انسان داریم

با توجه به روز اول شهریور که روز بزرگداشت مقام شامخ علمی ابوعلی سینا و همچنین روز پزشک نیز می باشد،  به بازخوانی پیام آیت الله العظمی جوادی آملی به همایش روز پزشک می پردازیم.

معظم له در پیام خود به این همایش استفاده از معارف تجریدی که محصول افکار حکیمان الهی، فقیهان متدرب، مفسران متألّه است را در جهت تکامل فن شریف پزشکی و تکمیل مشاهدات تجربی توصیه موکد می فرمایند.

ایشان ضمن تکریم جایگاه جامعه پزشکی کشور، و آرزوی توفیق روزافزون برای خدمت گزاران این عرصه ، نکات زیر را خطاب به جامعه پزشکی کشور ایراد نمودند.

۱. هرگونه کار فرهنگی یا درمانی نسبت به موجود معینی، مرهون هویّت‏ شناسی آن است؛ اگر موجودی فقط در قلمرو طبیعی به سر می‏ برد، مبادی پرورش و بهداشت او را نهاد طبیعت تأمین می‏ نماید؛ چه اینکه اگر موجودی فقط در اقلیم فراطبیعی به سر می‏ برد، مبانی کمال و تمامیّت وی را نهاد ما بعد از طبیعت به عهده دارد، ولی اگر موجودی جامع هر دو بخش طبیعی و فراطبیعی بود، برای رفع نیازهای مادی و مجرد او عناصر طبیعت و ارکان مابعد از طبیعت سهم تعیین ‏کننده دارند.

۲. بهره‏ وری از هر چیزی مسبوق به شناخت آن چیز است؛ وقتی می ‏توان از عناصر طبیعی بهره‏ مند شد که از راه حسّ و تجربه به آثار و خواص آن پی برد، و نیز هنگامی می‏ توان از ارکان فراطبیعی استفاده کرد که از راه عقل و تجرید مفاهیم به مآثر و لوازم آن رسید، و برای آموختن یا انگیختن موجود مرکب از طبیعت و مابعد از طبیعت، لازم است عناصر تجربی و ارکان تجریدی کاملاً ملحوظ شوند.

۳. انسان که محور اصلی بهداشت و درمان است، و طبیبانی چون ابن‏ سینا به تأمین نیازهای طبی آن مبادرت کردند و مفاخر بزرگ جامعه شرق و غرب برای کشف علل بیماری و عوامل علاج از بذل نفس و نفیس دریغ ننمودند، هویّتی دارد که از طبیعت و مابعدازطبیعت تلفیق شده است؛ اگر معلم اخلاق برای پرورش روح فراطبیعی او ویژگی بدن را لحاظ نکند، در تربیت وی موفق نمی‏ شود، همچنین اگر طبیب تن برای سلامت بدن طبیعی او خصوصیت روح مجرد را در نظر نگیرد، در تأمین بهداشت وی کامیاب نخواهد بود.

۴. برای تکامل فن شریف پزشکی و تکمیل مشاهدات تجربی درباره جانورهای آزمایشگاه، باید از معارف تجریدی که محصول افکار حکیمان الهی، فقیهان متدرب، مفسران متألّه که همگی شاگرد صاحبان سلطان علوم و زمامداران ملکه معارف، یعنی انبیا و اولیا و اهل‏بیت عصمت و طهارت(علیهم ‏السلام)اند، استفاده شود تا شفاف کردن تن با تیرگی جان همراه نگردد و درمان بدن با بیماری روح قرین نشود.

حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی در فراز پایانی پیام خود ضمن تجلیل از مقام علمی ابوعلی سینا، عظمت این شخصیت را در هماهنگی بین معارف تجربی و براهین تجریدی دانستند و بیان داشتند:

حکیم سترگ ابوعلی حسین بن سینا(قدس‌سرّه) از نوادر دهر بود که ضمن جمع سالم بین طب و اخلاق، معارف تجربی را با براهین تجریدی در خدمت قرآن و عترت(علیهم‌السلام) هماهنگ می‏ کرد و در پرتو آن به جامعه بشری خدمت صادق ارائه می ‏نمود.