با تدبر در قرآن یک دنیا معرفت نصیبتان می‌شود

«اُنس با قرآن» نعمت بزرگی است و هر کس از این نعمت برخوردار باشد، بسیاری نعمت‌ها نصیبش می‌شود که دیگران از آن‌ها محرومند؛ مقصودم نعمت‌های معنوی است. اُنس با قرآن، دری به روی ما می‌گشاید که ما را با معارف عظیم الهی مواجه و از آنها سیراب می‌کند… باید هر روز قرآن بخوانید و سعی کنید با آن مأنوس شوید و آن را بیاموزید و دریابید. مهم، قطع رابطه نکردن با قرآن است؛ حال نیم‌صفحه و یک ورق بخوانید یا یک حزب و یک جزء. رابطه نباید قطع شود. به‌هرحال، همه، هرچه وقت، همّت و حوصله دارند، باید قرآن بخوانند.

بعضی فقط در ماه رمضان قرآن می‌خوانند؛ این خطاست. هر روز باید قرآن بخوانید. بعد از نماز صبح یا آخر شب که می‌خواهید بخوابید و یا وسط روز، خواندن مقداری از قرآن لازم است. البته خواندن قرآن به تنهایی کافی نیست؛ باید معنای آن را هم بفهمید. هر کس که می‌تواند بفهمد، چه بهتر، اما کسی که نمی‌فهمد، باید از ترجمه‌های قرآن استفاده کند و هر آیه‌ای را که می‌خواند به ترجمه‌ی آن نیز بنگرد. اخیراً هم به لطف خدا ترجمه‌های متعدّدی درآمده است که از ترجمه‌های قبلی بهتر است. در دوره‌ی انقلاب، ظاهراً چهار پنج شش و یا شاید بیشتر ترجمه‌ی جدید چاپ شده است که نسبتاً خوبند.

پرداختن به معنای قرآن در کنار الفاظ آن، اُنس با قرآن را بیشتر می‌کند. به ویژه کسی که قرآن را حفظ باشد، این کار برای او بسیار آسان‌تر است. وقتی از این طریق معنای قرآن را فهمیدید، می‌توانید تدبّر کنید و روی کلمات قرآن بیندیشید و با همین فکر، یک دنیا معرفت نصیبتان می‌شود.

اگر در همین زندگیِ دنیا با قرآن مأنوس و محشور باشید، در قیامت هم با قرآن محشور خواهید شد. ببینید این معامله چه عظمتی دارد.