“سیاست حکمت” در جلسه گروه علمی فلسفه سیاسی+خلاصه بحث

یکصد و پنجمین جلسه گروه علمی فلسفه سیاسی با موضوع “۱- سیاست حکمت ۲- تعیین برنامه های گروه” با ارائه “آقای دکتر علیرضا صدرا” سه شنبه ۱ مهر ۹۹، ساعت ۲۰ به صورت مجازی برگزار شد.

خلاصه مباحث مطرح شده بدین شرح می باشد:

پیش درامد

اول.۱- حکمت کامل: شناخت رسا و سازوار میباشد. ۲- هستی شناسی و چیستی شناسی است. دانایی حقیقی و بینش یقینی میباشد. ۳- شناسایی و شناندن محض و نظری است.

دوم.۱- معطوف به دانش، کنش و روش یا رفتار مدنی میباشد. الف.دانش (آگاهی) چگونگی شناسی واقعی اجتماعی و سیاسی و ب.فن (صناعت) چگونگی سازی اجتماعی و سیاسی میباشد. سوم.منتج به کارامدی ملی است. بهره وری و اثربخشی عملی، تحققی و عینی اقتصادی، سیاسی و فرهنگی دولتی، عمومی و خصوصی است.

درامد

۱- حکمت مدنی بایسته: ریشه در خردورزی و دانش ورزی  فطری اجتماعی و سیاسی انسانی داشته و از آن آغاز میگردد. تا خودشکوفایی، خردمندی و دانشمندی مدنی فراز رفته و میرود.

۲- شرق، میانرودان و ایران، خاستگاه و جامع حکمت جاویدان شرقی و ایرانی و دیانت مدنی و مدنیت بوده

است.

۳- حکمت مدنی: سیری متکامل (پلکانی) تاریخی و جهانی از آغاز و بنیاد تا سر حد ساختار کمالی متعالی کنونی دارد. تا حکمت مدنی کامل مهدوی فراز رفته و خواهد رفت.

۴- در چالش غلبه ظن تفلسف سیاسی تکساحتی و توهم سوفیسم سیاسی تنازعی آتنی که نخست سیاست را سخن و متقاعد کردن ملت، بعد جدل و منقاد کردن مردم و سرانجام سفسطه یا مغلطه و تحمیق توده ها، میدانست و میخواند، با انتقال حکمت جاویدان شرقی و ایرانی، ضمن تنقیح، تنظیم و تألیف روشمند علمی، سقراط پرچمی را بلند کرده و مدعی شد: «سیاست حکمت» یعنی دانایی و بینایی آگاهی و عمل مدنی بوده و «فلسفه»: فرزانگی راستین و روش دستیابی بدانست.

۵- افلاطون نظریه علمی (تئوری) و نظریه عملی (دکترین) حکمت مدنی را بترتیب در جمهوریت و نوامیس تبیین و ترسیم ساخت. می توان اینها را هندسه مدنی برای مهندسی اجتماعی و سیاسی دانست.

۶- ارسطو نیز روششناسی و باصطلاح منطق و دانش و اخلاق آن را در کتابهای ارگانون (ارغنون)، سیاست و اخلاق نیکوماخوسی را تألیف نمود. می توان داینها را مهندسی (معماریغ نهادسازی و نظامسازی)، مدیریت و آسیشناسی بمنظور آسیبزدایی اجتماعی و سیاسی دانست.

۷- با انحطاط مکاتب پسا ارسطویی، حکمت مکتوم شد. مسیحیت نیز آنرا احیا و تجدید نکرد.

۸- فارابی، بر مبانی و با زبان حکمت دینی مدنی توحید اسلام (قرآن و سنت)، به تجدید حکمت مدنی جاویدان، احیای حکمت مدنی راستین و تأسیس حکمت مدنی فاضلی توحیدی اسلامی ساخت.

۹- حکمت عقلی برهانی سینوی و حکمت قلبی شهودی سهروردی، جهات نگرش و گرایش حکمت را پروانده و خواجه نصیر به تقریب و ملا صدرا به تجمیع و توحید این مسالک و مشارب در قالب حکمت متعالی معطوف به سیاست پرداخت.

۱۰- در گفتمان حکمت متعالی صدرایی در سیر دوم جامعه سازی و سفر چهارم راهبری جامعه، حکمت: نبوت، امامت و سیاست است. تا امام خمینی (ره) از آغاز و از بنیاد رهیافت انقلابی و راهبرد جمهوری اسلامی، حکمت: هدایت، ولایت و امامت میباشد. راهبرد راهنمایی، سرپرستی و راهبری راهبردی بایسته است. در نتیجه حاکمیت، حکومت و سیاست انسانی، اسلامی و فاضلی و متعالی شایسته است.

۱۱- انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی ایران، حکمت را وارد حکومت کرده و دغدغه و داعیه ابتنای حکومت بر حکمت را دارد.

۱۲- حکمت مدنی: بنیاد حقیقی و بنیان ماهوی کارامدی عملی، پیشرفت (توسعه اقتصادی، تعادل سیاسی و تعالی فرهنگی؛ معنوی و اخلاقی) عینی و تمدنسازی واقعی نظام سیاسی و دولت و ملت را تجویز و تبیین مینماید.

برامد

الف.حکمت مدنی بایسته سیاست، بنیاد حقیقی و بنیان ماهوی یقینی سیاست شایسته حاکمیت و حکومت حکمت اجتماعی و سیاسی است.

ب.یک.ارتقای هر چه فراتر کارامدی بهینه و بسامان ملی، پیشرفت مدنی و تمدنسازی نوین این چنین سیاست حکمتی را می طلبد.  دو این چنین سیاست حکمتی، کارامدساز، پیشرفتساز و تمدنساز خواهد بود.

ج.کارامدی زیرساختی، ساختاری و  کارگذاری سیاسی راهبردی؛ سیاستگذاری و سیاستمداری است. یعنی ترسیم و اعمال سیاست های عمومی اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی داخلی و خارجی میباشد.

د.حکمت دولتسازی و دولتسازی حکمت، نقطه آغاز بوده و محوریت عزیمت است.

هـ.یک.مهندسی سیاسی، دو.مدیریت سیاسی و سه.آسیبشناسی و آسیبزدایی شئون سه گانه دولتسازی کارامد میباشند.

و.مدیریت بهره وری و اثربخشی مدنی: ۱٫بسیج منابع، ۲٫سازماندهی، ۳٫پیشبرد و ۴٫پایش حکمی و علمی دولتی و ملی اجتماعی و سیاسی است.