دلنوشته بانوی طلبه به مناسبت سالگرد شهادت شهید سلیمانی؛

سردار! ما تا به حال فکر می‌کردیم که تو فتح‌الفتوح کردی، اما تشیع جنازه ات به ما فهماند که توفتح القلوب کردی … خوشا به حالت که یار نظام بودی و نه بار نظام؛ سرباز ایران بودی نه سربار ایران؛ تو به انتظار ایستاده بودی نه به انتظار نشسته.

«سردار دل‌ها از زمانی که دست مبارکت قطع شد دیگر جوامع بشری به یکدیگر دست ندادند.

سردار دل‌ها به تو غبطه خوردم که تو با این عظمت و جایگاه هیچ وقت به دنبال مدرک و دانشگاه و مدرک دکترا و … نبودی.

هرگز به دنبال نام و عنوان نبودی. هرگز به فکر استراحت نبودی. مثل برخی‌ها سجاده آب‌کش هم نبودی.

وسط نماز از یتیم شهید گل و برگ گل گرفتی و هرگز به خاطرت رسوخ نکرد که شاید نمازم باطل شده باشد، شاید فکر کردی این نماز نزد حق محبوب‌تر است و بلافاصله بعد از نماز یتیمی را که به تو گل داده بود، غرق بوسه کردی.

سردار این قدر خاکی بودی که به جز در مراسم رسمی درجه‌هایت را نصب نمی‌کردی و لباس سبزت یا تنت نبود یا اگر بود خاکی و گلی بود.

خانه‌ات ساده و وسایل خانه‌ات چقدر معمولی و حیاط منزلت چقدر ساده و خودمانی بود و از همسرت خواستی که بر سنگ  قبرت بنویسند «سرباز قاسم سلیمانی» بدون عنوان.

اگر به ما بود برایت مزاری درست می‌کردیم درجه یک، با چندین گنبد و گلدسته در حد یک قهرمان و الگو. چه کنیم که خودت پیش‌دستی کردی و طور دیگری وصیت کردی شاید تو ما را بهتر شناخته بودی.

سردار کرار همیشه درسفر، سفر بخیر و سلامت. تو از افلاک بودی نه در خط املاک؛ اهل همت بودی نه اهل صحبت؛ مرد عمل بودی نه مرد شعار؛ دارای مقام بودی نه صاحب عنوان و مقام.

خوشا به حالت که یار نظام بودی و نه مثل ماها بار نظام؛ توسرباز ایران بودی نه سربار ایران؛ تو سوار بر تانک بودی نه سرمایه دار بانک؛ تو به انتظار ایستاده بودی نه به انتظار نشسته؛ دانم توچندمین بودی از ۳۱۳ نفر.

تو یار مردم بودی و در مشکلات همیشه پشت مردم؛ هر جا که عازم بودی، حتما آنجا لازم بودی چه در اهواز، چه حلب، چه دمشق، چه بغداد و چه اربیل.

و در آخر

در سرزمین کوفه به شهادت رسیدی؛ بدن مطهرت هم باز به زیارت رفت. کربلا، کاظمین، نجف، قم، مشهد و آن وقت در خاک آرام خواهی گرفت تا بر افلاک قدم بگذاری.

سردار شهادتت مبارک.

سردار! ما را ببخش که تو را نشناختیم و البته مهم نیست؛ چون که فرشتگان آسمان تو را بهتر می‌شناسند.

سردار! ما را ببخش که درجه‌ای نظامی بالاتر از سپهبد نداریم که بردوش یا سینه ات بگذاریم.

سردار! ما تا به حال فکر می‌کردیم که تو فتح‌الفتوح کردی، اما تشیع جنازه ات به ما فهماند که توفتح‌القلوب کردی.

سردار برای ما دعا کن که به دعایت سخت محتاجیم. تقدیم به ساحت مقدس حضرت ولیّ عصر عجّل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف و سرباز بزرگوار ایشان سردار مقاومت حاج قاسم سلیمانی.

…………………………

سرکار خانم زینب الوندی، طلبه سطح سه جامعه الزهرا علیهاالسلام».