نفس در آغاز  همین گونه است؛ تا این‌ که کم کم  اندکی با حقایق و تعاليم ادیان آشنا  می‌شود و عرف و رسوم جامعه را می‌شناسد. پس از این، قدری از آن حالت افسارگسیختگی كه بر او حاكم بود  خارج و اندک ‌اندک سر به راه می‌شود و در ادامه از افراط‌هایی که در جذب منافع یا دفع ضرر ها از خود بروز داده است، عذرخواهی می‌کند. گاهی خودش را نیز به خاطر آن‌چه کرده است، سرزنش می‌کند. يعني: همان نفس که پیشتر " امّارۀ بالسوء"  بود،  به " نفس لوّامه"  تبديل می‌‌شود.؛

دستورالعمل خودسازی از آیت الله علامه حسن زاده آملی(ره) علامه حسن زاده آملی (ره) می فرمایند: باید انسان یک مقدار زیاده بر معمول تقلیل غذا و استراحت بکند تا جنبه حیوانیت کمتر، و روحانیت قوت بگیرد و میزان آنها را هم چنین فرمود:که انسان اولا روز و شب زیاده از دو مرتبه غذا نخورد حتى

آداب سیرو سلوک از فرمایشات حضرت استاد علامه حسن زاده آملی (ره )در کتاب هزارویک کلمه،۲۴ نکته آورده شد که قریب ۴۰ سال قبل توسط ایشان نوشته شده است که محضرتان تقدیم شد

این روایات نورانی را رسول خدا(علیه أفضل صلوات المصلّین) بیان کرده که در جوامع فقهی ما است. مرحوم صاحب وسائل این روایات معتبر را در کتاب «قضاء» ذکر کرده است که حضرت فرمود: «إِنَّمَا أَقْضِی‏ بَیْنَکُمْ بِالْبَیِّنَاتِ وَ الْأَیْمَان»؛ من با علم غیب عمل نمیکنم، من محکمه قضا را با علم عادی اداره میکنم، با بیّنه و سوگند محکمه قضائی اعلام میکند. بعد صریحاً اعلام کرد و فرمود آقایان! اگر کسی در محکمه من با شاهد زور و دروغ یا بیّنه یا سوگند دروغ مالی را بُرد من میبینم و میدانم که این «قِطْعَةً مِنَ النَّار»[20] را دارد میبرد، مبادا بگوید که من از محکمه پیغمبر و از دست خود پیغمبر این مال را گرفتم! او شاهد آورد و من برابر شاهد حکم کردم، او سوگند یاد کرد و من برابر سوگند قضاوت کردم؛ ولی میدانم که او دروغ میگوید، آن علم غیب سند فقهی نیست «إلا ما خرج بالدلیل»؛

نویسنده: شیخ محمدحسن علی آبادی اگر بداند که با ترک معاشرت، آنها از معصیت، مرتدع مى‌شوند لازم است از باب نهى از منکر ترک معاشرت کند و اگر احتمال مى‌دهد که با معاشرت و‌ نصیحت و موعظه، مى‌تواند آنان را از معصیت باز دارد، معاشرت نماید.فهرست ↓۱- قطع ارتباط با ارحام؛ مشروع یا غیرمشروع! ↓۱.۱- ۱. معنای صله

مکتب فلسفی صدرالمتالهین همچون شخصیت و زندگی خود او، مجموعه‌ی در هم تنیده و به وحدت رسیده‌ی چند عنصر گرانبها است. در فلسفه‌ی او از فاخرترین عناصر معرفت یعنی عقل منطقی، و شهود عرفانی، و وحی قرآنی، در کنار هم بهره گرفته شده، و در ترکیب شخصیت او تحقیق و تأمل برهانی، و ذوق و مکاشفه‌ی عرفانی، و تعبد و تدین و زهد و انس با کتاب و سنت، همه با هم دخیل گشته است.؛