بقاء روح بعد از متلاشی شدن بدن

یکی از سؤالات این است که آن حقیقت که غیر از بدن است – یعنی همان چیزی که از آن تعبیر به «من» می‌کنیم – وقتی ارتباطش  با بدن از بین برود مسلماً بدن متلاشی و فاسد می‌گردد و این در واقع چیزی است که در نبش قبرها می‌بینیم.  حال آیا خود آن حقیقت هم تباه می‌گردد؟

آن چیزی ‌که تباه می‌شود جسم است؛ جسم دائم در حال تغییر و تحوّل است ولی آن حقیقتی که از آن تعبیر به «من» یا «أنا» می‌کنند مجرّد است و لذا قوانین مادّه بر آن حاکم نیست.

آیا این حقیقت بعد از قطع ارتباطش با بدن می‌تواند بدون بدن باقی بماند یا بدنی دیگر پیدا می‌کند؟ و اگر با بدن دیگر باقی می‌ماند آن بدن چطور است؟

نفس هیچ‌گاه بدون بدن نیست؛ منتها در هر نشئه‌ای، بدنِ مطابق با آن نشئه را دارد. در نشئۀ دنیا  بدنی مطابق با عالَم دنیا دارد و در نشئۀ برزخ بدنی مطابق با نشئۀ برزخ دارد. در روایت داریم که در قیامت و جهان آخرت هم نفس،  بدون بدن نیست و اصلاً نفس بودنِ نفس، به خاطر تعلّقش به بدن است. این آقا اسمش علی است ولی وقتی پشت فرمان نشسته و در خیابان او را می‌بینیم، می‌گوییم: آقای راننده. اسمش راننده نیست، بلکه علی آقا است ولی چون در ماشین نشسته عنوان راننده پیدا کرده است. نفْس با این عنوان نفْس، مدیریت بدن را به عهده دارد و لذا هیچ‌گاه بدون بدن نیست و اینجا است که محل اختلاف نظر است و می‌گویند: «چرا قائل هستید که بدنِ مطابق با جهان آخرت همین بدن دنیا باید باشد».