«روز سه شنبه ۷ ع ۱ سنه ۱۴۱۲ ه ق= ۲۶ شهریور در ۱۳۷۰ ه ش در قم بعد از درس صبح، حالم سخت دگرگون شد، به نحویکه مقدّمات کفن و دفنم را فراهم کرده بودم و این غزل را از رویدا آن حال گفته ام : مژده ای دل که شب هجر به پایان