سلمان کیست؟حدود دویست و شانزده یا سیصد و شانزده سال قبل از هجرت، در روستای «جی‏» (از روستاهای اصفهان) فرزندی به دنیا آمد، که نامش را «روزبه‏» گذاشتند و بعدها پیامبر اسلام(ص) او را «سلمان‏» نامید.پدر سلمان «بدخشان کاهن‏» (روحانی زرتشتی) بود و کار همیشگی‏ اش هیزم نهادن بر شعله آتش. با اینکه سلمان در

مرحوم حاج سیّد أحمد کربلائى در عرفان و اخلاق از شاگردان ممتاز مکتب آخوند ملا حسینقلی همدانی است. ایشان با عدیل و هم‌ردیف خود شیخ محمد بهاری در میان سیصد تن شاگرد آخوند از مبرزترین شاگردان او بودند. بعد از درگذشت آخوند، ایشان و مرحوم بهاری راه استاد خود را ادامه دادند. و بعد از آن که مرحوم بهاری به علت بیماری ناگزیر

شرف‌الدین عبدالله زکی شیرازی (؟ – ۱۲۷۸م) آموزگار، عارف و شاعر رباعی‌سرای ایرانی در سدهٔ هفتم هجری/ سیزدهم میلادی بود.[۱][۲][۳] عبدالله زکی شیرازی زادروز ؟شیراز درگذشت ۱۲۷۸م/ ۶۷۷قشیراز پیشه آموزگار، عارف، رباعی‌سرا تأثیرپذیرفتگان قطب‌الدین شیرازی، ظهیرالدین بزغش و ناصرالدین بیضاوی لقب شیخ زندگی عبدالله بن ابوتراب زکی شیرازی در سالی نامعلوم در بوشکان، در نزدیکی

شیخ شقیق فرج معروف به شیخ اخی فرج زنجانی(متولد؟- متوفی ۴۵۷ ه. ق /۱۰۵۶ م.)[۱] از عارفان و عالمان قرن چهارم هجری قمری در زنجان بود. او مریدان بسیار داشت و خود از مریدان شیخ ابوالعباس نهاوندی بود.[۲] گویند شیخ در ابتداء به شغل مکاری (کرایه کشی با حیوان) مشغول بود. یکبار چوبی محکم بر

آرامگاه شیخ روزبهان روزبهان ابومحمدبن ابی نصربن روزبهان بقلی فسایی شیرازی، معروف به «شیخ شطّاح» و «شطّاح فارس» عارف اهل فارس بود. او در سال ۵۲۲ هجری قمری در خانواده‌ای دیلمی الاصل در فسا به دنیا آمد.[۱] این عارف و دانشمند سدهٔ ششم و هفتم و از سرسلسله روزبهانیان بوده و دیلمیان مقیم فارس بوده‌اند

سید محمد حسین حسینی طهرانی[۱] معروف به علامه طهرانی (۱۳۰۵ تهران ـ ۱۳۷۴ مشهد) فیلسوف، عارف و فقیه شیعه بود. سید محمد حسین حسینی طهرانی تمثال علامه سید محمدحسین حسینی طهرانی در اواخر عمر زادروز ۱۲ مرداد ۱۳۰۵–۲۴ محرم ۱۳۴۵ درگذشت ۱۷ تیر ۱۳۷۴–۹ صفر ۱۴۱۶ تبار ایرانی پیشه دینعرفانفقهکلامتفسیر قرآن سال‌های فعالیت معاصر تأثیرگذاران

شاعر و صوفی ایرانی بیشتر بدانیداین مقاله نیازمند ویکی‌سازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوه‌نامه، محتوای آن را بهبود بخشید. ابوالمغیث عبدالله بن احمد بن ابی طاهر مشهور به حسین بن منصور حلاج (کنیه: ابوالمغیث) صوفی، شاعر و عارف ایرانی قرن سوم هجری بود. او در ۲۴۴ هجری به دنیا آمد.[۲] به

خواجه مودود چشتی عارف قرن پنجم و قطب سلسلهٔ چشتیه بود. خواجه مودود در رجب سنه ۴۳۳ ه‍.ق در چشت به دنیا آمد و در هفت سالگی قرآن را از حفظ بود و به سن ۱۶ سالگی به کمال علوم رسید و در این هنگام کتاب‌های منهاج العارفین و خلاصهالشریعه را تصنیف کرد. در ۲۹