شیخ محمد بهاری همدانی فرزند میرزامحمد در سال ۱۲۶۵قمری (۱۲۲۸ خورشیدی) در شهر بهار چشم به جهان گشود. حاج میرزا محمّد بهاری دارای ۳ پسر به نام‌های: صادق، فرّخ و محمّد و یک دختر به نام خانم بود. حاج میرزا محمّد کاسب بود و وضعیت مالی نسبتاً خوبی داشت. از قراین و شواهد پیداست که او از
عمو عبدالله کارلادانی یا عمو عبدالله سقلابی (یا صقلایی) از پارسایان قرن هفتم و اوایل قرن هشتم هجری قمری است که در عمارت منارجنبان واقع در محله کارلادان شهر اصفهان آرمیده‌است. بر سنگ مزار وی چنین نوشته شده‌است: «هذا قبر الشیخ الزاهد البارع المتورع السعید المتقی عمو عبداﷲ بن محمد بن محمود سقلابی رحمهاﷲ علیه و توفی فی السابع عشره من شهر ذیحجه سنه ست
علی بن سهل ازهر اصفهانی (۲۸۰ ه. ق) از عرفاً و دانشمندان اسلامی که در قرن سوم هجری مهشیدی میزیسته که هم‌اکنون خانقاه (به گفته اسپنسر نخستین خانقاه ایران) و محل عبادت او همچنان پا برجاست و مقبره و آرامگاه او نیز هست. لازم است ذکر شود “ابن بطوطه” جهانگرد مشهور مراکشی نیز هنگام ورود به اصفهان از
خواجه ناصرالدین عبیدالله(۸۰۶–۸۹۵ (قمری)) نام‌دار به عبیدالله احرار و خواجه احرار ولی، عارف نامی طریقت نقشبندیه در فرارود (ماوراءالنهر) است. زندگی‌نامه احرار در رمضان سال ۸۰۶ق در روستای باغستان تاشکند چشم به جهان گشود. پدرش خواجه محمود و جدش خواجه شهاب الدین در شمار اهل علم و عرفان بودند؛ و مادرش از نوادگان شیخ عمر باغستانی بوده و نسبش به عبدالله عمر می‌رسیده‌است.[۱] او دانش‌های ابتدایی در تاشکند
عباسعلی کیوان قزوینی، عباس بن اسماعیل بن علی بن معصوم شاهزاده منصورالملک صفوی، ملقب به «منصورعلی شاه» [۱] در عصر روز چهارشنبه بیست و چهارم ذیحجه سال ۱۲۷۷ هجری قمری (دوازدهم تیر ماه ۱۲۳۹ هجری شمسی [۱] برابر سوم ژوئیه ۱۸۶۲ میلادی و ۱۲۳۰ یزد گردی) در قزوین متولد شد. .[۲][۳] شیخ سیار و مدعی قطبیت (بر سر مقام قطبیت
ظهیرالدین علی فمی تفرشی ملقب به ظهیرا (ولادت در۹۶۶ خورشیدی در تفرش – وفات در سال ۱۰۴۰خورشیدی گرجستان) وی ازشاگردان مقدس اردبیلی بوده، از اکابر علمای شیعه امامیه و فقهای به نام آن روزگار بود. زندگی‌نامه ظهیرا در سال ۹۶۶ خورشیدی در تفرش متولد شد پدر او ملامراد تفرشی از علمای مشهور و فضلای عصر خویش و شاگرد شیخ بهایی بود. ظهیرالدین علی خود از فضلا وعلما وصاحب گفتار
شیخ ابوبکر بن عبدالله طوسی مشهور به شیخ ابوبکر نسّاج از عرفای قرن چهارم و پنجم هجری قمری است. با توجّه به نام و سلوک و تربیت معنوی اش، احتمالاً در منطقهٔ طوس به دنیا آمده و تمام یا بخشی از عمر وی در آنجا گذشته است. عبدالرحمن جامی در نفحات الانس وی را مرید و جانشین شیخ ابوالقاسم گرّکانی و با ابوبکر
بوجعفر محمد بن جریر بن یزید بن کثیر بن غالب طبری مشهور به جریر طبری (زادهٔ ۲۲۴ در آمل – درگذشتهٔ ۳۱۰ هجری قمری در بغداد) (۲۱۸–۳۰۱ هجری خورشیدی) (۸۳۹-۹۲۳ میلادی) همه‌چیزدان، مورخ، مفسر و فیلسوف ایرانی،[۱] مؤلف کتاب تاریخ طبری مشهور به پدر علم و تاریخ و تفسیر است. [۲][۳] زندگی‌نامه محمد بن جریر طبری در سال ۲۲۴ هجری قمری برابر با ۲۱۸ هجری خورشیدی در آمل چشم به جهان گشود. وی
علامه طباطبایی زادروز ۱۲۸۱تبریز، آذربایجان شرقی درگذشت ۲۴ آبان ۱۳۶۰ تبار ایرانی تأثیرگذاران اهل بیتابن سیناملاصدراسید علی قاضیمرتضی طالقانیمحمدحسین غروی اصفهانیسید حسین بادکوبه‌ای تأثیرپذیرفتگان محمدتقی مصباح یزدیمحمدحسین حسینی طهرانیمرتضی مطهریسید محمد بهشتیمحمدرضا مهدوی کنیسیدعلی خامنه‌ایناصر مکارم شیرازیغلامحسین ابراهیمی دینانیعبدالله جوادی آملیحسن حسن‌زاده آملی مذهب شیعه دوازده‌امامی سید محمدحسین طباطبایی (زاده ۱۲۸۱ تبریز – درگذشته ۲۴ آبان ۱۳۶۰ قم) معروف به علامه
