زیست نامه شیخ محمد بهاری

میرزا ابوالحسن طباطبائی بروجردی، فرزند سید علی طباطبائی بروجردی، از مشروطه خواهان و مجتهدان سرشناس، اهل اصفهان بود. زندگی‌نامه میرزا ابوالحسن در شهر اصفهان متولد شد. استادان وی در اصفهان و سپس در نجف به تحصیل پرداخت. برخی از استادان وی عبارتند از: حاج سیدنحوی (متوفی ۱۳۰۷هق) حاج میرزا بدیع درب امامی (متوفی ۱۳۱۸هق) آقا میرزا محمدباقر خوانساری چهارسوقی (صاحب روضات) آقامیرزا محمد

شیخ فتحه -که دگرگون شده نام «فتح‌الله» در نزد کردها و لرها است[۱]– ملقب به فتحه سر قولی یا سرقوی یکی از مشایخ گمنام همدان مانند باباطاهر و برکه همدانی در نیمه دوم قرن پنجم و نیمه اول قرن ششم قمری بوده. مرشد فتحه، بابا طاهر همدانی بوده.[۲] فتح خود نیز که همعصر عین القضات بوده، سخت مورد ارادت برکه -که عین القضات مرید او بود- بوده است. برخی فتحه را

شیخ عثمان سراج‌الدین تویلی از عارفان کرد و پیران نقشبندیه است. شیخ عثمان، ملقب به سراج‌الدین، نخستین جانشین مولانا خالد شهرزوری در مناطق کردستان است که به سال ۱۱۹۵ هـ. ق در قریهٔ «ته‌ویلی» (تویلی/تویله) در بخش حلبچه از استان سلیمانیه متولد شد. پدرش خالد بن عبدالله بن سید محمد بن سید درویش بن سید مشرف بن سید جمعه بن سید طاهر از سادات حسینی است. سید طاهر از تیرهٔ

اوحدالدین عبدالله بن ضیاء الدین مسعود بلیانی، عارف قرن هفتم و از فرزندزادگان شیخ ابوعلی دقاق. در بلیان کازرون متولد شد. گویند برهان العارفین شیخ صفی الدین اردبیلی به صحبت وی رسیده و شیخ او را حواله به شیخ زاهد گیلانی کرده. وی در سال ۶۸۳ قمری درگذشته است. مرقدش در بلیان می‌باشد.[۱] نمونه اشعار حقیقت جز خدا دیدن روا نیست که بی شک هرچه

هبهالله بن المبارک البغدادی مشهور به شیخ ابوالبرکات از عرفای قرن ششم هجری و قمری است. وی در طریقت از مریدان شیخ احمد غزالی و شیخ ابوالفضل بغدادی و جانشین شیخ ابوالفضل بغدادی است و به عنوان قطب نهم بعد از غیبت کبرای امام دوازدهم در سلسلهٔ نعمت‌اللهی به حساب می‌آید. یکی از شعرا در مورد وی این بیت را سروده است: «صد هزاران شیخ ظاهر مات

شعوانه پارسا از زنان صوفی ایرانی قرن دوم هجری در بصره بوده‌است. پیرامون زمان تولد و از درگذشت وی اطلاعاتی نیست اما از آنجا که دیدار وی با فضیل عیاض نقل شده‌است، می‌بایست هم دوره وی باشد.[۱] جستارهای وابسته سیده نفیسه منبع‌ها ↑ «شعوانه پارسا زن عارف شاعر ایرانی قرن دوم هجری». پژوهشهای ادبی» پاییز ۱۳۸۳ – شماره ۵، مریم حسینی

میرسیّد عبدالحسین مدّرس خاتون آبادی ملّقب به سیّد العراقین میرزا مهدی بن میرمعصوم خاتون آبادی و نسبش به میر محمّد اسماعیل (مدرّس کبیر خاتون آبادی)، مفسّر قرآن و اوّلین مدرس مدرسه چهارباغ در دوره صفوی، می‌رسد. سید العراقین از فقهای برجسته اصفهان و از مدرّسین معروف مدارس علوم دینی در قرن چهاردهم هجری بود که به سال ۱۲۹۴ق. در اصفهان متولّد شد. اجداد سیدالعراقین عموماً از علمای

سید محمد مجاهد طباطبایی مشهور به سید مجاهد از مراجع جهان تشیع به حساب می‌آید که فتوای وی در جهاد با روس معروف است. وی فرزند سید علی (صاحب ریاض) است و در سال ۱۱۸۰ ق. در خانه یکی از سادات دانشور کربلا به دنیا آمد. پدر بزرگ مادری‌اش علامه محمدباقر وحید بهبهانی بود.[۱] اساتید سید علی طباطبایی (پدرش) جعفر کاشف الغطا سید محمدمهدی بحرالعلوم (علامه