شیخ محمد بهاری همدانی فرزند میرزامحمد در سال ۱۲۶۵قمری (۱۲۲۸ خورشیدی) در شهر بهار چشم به جهان گشود. حاج میرزا محمّد بهاری دارای ۳ پسر به نام‌های: صادق، فرّخ و محمّد و یک دختر به نام خانم بود. حاج میرزا محمّد کاسب بود و وضعیت مالی نسبتاً خوبی داشت. از قراین و شواهد پیداست که او از
بویزید طیفور بن عیسی بن آدم بن سروشان بسطامی معروف به بایزید بسطامی ملقب بهسلطان العارفین بزرگ‌ترین عارف قرن سوم هجری، از اهالی ایران و از بزرگان اهل تصوف بود که در سال‌های ۱۶۱ تا ۲۳۴ می‌زیسته‌است.[۲] زندگی‌نامه از زندگی سلطان العارفین بایزید بسطامی اطلاعات خیلی دقیقی در دست نیست. فصیح احمد خوافی او را زادهٔ سال ۱۳۱ هجری نوشته‌است و جَدِّ او سروشان را
با بوفله سرخسی، از عرفای سرخسی بوده که از او خانقاهی نیز باقی مانده است. همچنین او به شیخ ابوسعید ابوالخیر ارادت زیادی داشته است و از شواهد برمی آید که عارفی خضی مذهب بوده است. منابع سیروس محمدنیا قرائی (۱۳۸۵)، جغرافیای شهرستان سرخس، ناشر انتشارات سخن گستر مشهد
مسعود بیضاوی معروف به بابا رکن‌الدین و بابا رکن الدین شیرازی(متولد بیضا شیراز) از بزرگان مشایخ عرفان و علمای قرن هشتم هجری بود که در زمان سلطنت ابوسعید ایلخان مغول در اصفهان زندگی می‌کرد. او در طول زندگی با نهایت احترام می‌زیست. بابا رکن الدین از شاگردان عبدالرزاق کاشانی و همچنین داود قیصری بود. یکی از معتقدان بابا رکن‌الدین، بهاءالدین محمد عاملی، معروف به بهایی دانشمند معاصر صفویه بود. در عصر قاجار نیز بابا رکن‌الدین مریدان و معتقدان بسیاری
سیده نصرت‌بیگم امین معروف به بانو امین[۱] (زادهٔ ۱۲۶۵خ/ ۱۳۰۸ق – درگذشتهٔ ۱۳۶۲خ/ ۱۴۰۳ق) از عالمان و عارفان زن شیعه اهل ایران بود. زندگی‌نامه بانو امین در سال ۱۲۶۵ خورشیدی (۱۳۰۸ق)[۲] در اصفهان چشم به جهان گشود. نَسَبش با سی واسطه به علی بن حسین می‌رسد. از چهار سالگی به فراگرفتن قرآن و از یازده سالگی به تحصیل زبان عربی پرداخت. با اینکه در پانزده سالگی ازدواج کرد، هرگز
محمود امجد (زادهٔ ۱۳۱۸ خورشیدی) استاد اخلاق و از استادان حوزه‌های علمیه و از شاگردان علامهٔ طباطبایی، سید رضا بهاء الدینی، سید روح‌الله خمینی و محمد تقی بهجت است. زندگی‌نامه در سال ۱۳۱۸ خورشیدی در شهرستان کنگاور از توابع شهر کرمانشاه در خانواده‌ای روحانی زاده شد. جدش از عالمان بزرگ ملقب به «افصح المتکلّمین» بود. پدرش نیز از علما بود و در مسیر کاروان‌های ایران به کربلا، میزبان
خلیفه کیخسرو امامی شاعری و عارف کرد از طایفهٔ امامی از ایل جاف بوده‌است که به گویش کردی هورامی شعر سروده‌است. او که هم‌دوران با مولوی کرد زیسته‌است و با او دوست بوده و به مشاعره نامه به نامه با او پرداخته است. خلیفه کیخسرو سه سال پس از درگذشت مولوی کرد، در سال ۱۳۰۳ هجری قمری برابر با ۱۸۸۵ میلادی و ۱۲۶۵ شمسی در مناطق گرمسیری طایفه امامی با افتادن در رود لیله و سیروان درگذشته است. زندگی
نورعلی الهی (استاد الهی) (۱۹ شهریور ۱۲۷۴–۲۷ مهر ۱۳۵۳) عارف، فیلسوف، قاضی و موسیقی‌دان. او غالب زندگانی خود را صرف تحقیق در مسائل متافیزیک مانند کاربردهای عملی بعد عرفانی و اخلاقی دین در اجتماع و مطالعه در الهیات و فلسفه نمود.[۱] دوران کودکی و جوانی نورعلی الهی در ۱۹ شهریور ۱۲۷۴ شمسی در روستای جیحون‌آباد، در
حسین محی‌الدین الهی قمشه‌ای (زاده ۱۴ دی ۱۳۱۸ خورشیدی) عارف، فیلسوف، حکیم، مدرس دانشگاه، مترجم، نویسنده، مفسر قرآن و سخنران در زمینه عرفان، ادبیات و است و در نقاشی و خوش‌نویسی نیز آثاری دارد. همچنین وی به زبان‌های عربی، انگلیسی و فرانسوی مسلط است. زندگی‌نامه حسین محی‌الدین الهی قمشه‌ای فرزند استاد مهدی الهی قمشه‌ای و طیبه تربتی در ۱۴ دی ۱۳۱۸ خورشیدی (۴ ژانویه ۱۹۴۰ میلادی) در تهران به دنیا آمد. تحصیلات
