شیخ محمد بهاری همدانی فرزند میرزامحمد در سال ۱۲۶۵قمری (۱۲۲۸ خورشیدی) در شهر بهار چشم به جهان گشود. حاج میرزا محمّد بهاری دارای ۳ پسر به نام‌های: صادق، فرّخ و محمّد و یک دختر به نام خانم بود. حاج میرزا محمّد کاسب بود و وضعیت مالی نسبتاً خوبی داشت. از قراین و شواهد پیداست که او از
محمدتقی بهجت فومنی (زادهٔ ۲ شهریور ۱۲۹۵ در فومن – درگذشتهٔ ۲۷ اردیبهشت ۱۳۸۸ در قم)،[۱] از عرفای نامدار و از مراجع تقلید سرشناس شیعه دوازده‌امامی بود. او از شاگردان محمدحسین غروی اصفهانی (مشهور به کمپانی) و سید علی قاضی بود[۲] و از جانب سید علی قاضی لقب فاضل گیلانی گرفته بود.[۲][۳] وی در ۹۳ سالگی در قم درگذشت[۴] و پس از اقامه ی نماز توسط جوادی آملی در حرم فاطمه معصومه (قم) به خاک سپرده شد.[۵] زندگی‌نامه تولد
بهاءُالدّین وَلَد، محمد بن حسین خطیبی بکری (۵۴۳–۶۲۸ق/۱۱۴۸–۱۲۳۱م)، معروف به بهاء ولد، سلطان‌العلما، عارف، واعظ، از مشایخ تصوف و گفته می‌شود که پدر جلال‌الدین محمد مولوی است. بهاءالدین تا مدت‌ها فقط به عنوان پدر مولانا جلال الدین رومی معروف شناخته می‌شد. اخبار مربوط به او از طریق ولد نامه یا ابتدا نامهٔ سلطان ولد، پسر مولوی که از سال ۱۲۹۱/۶۹۰
تقی‌الدین محمد بن سعیدالدین محمدالحسینی بلیانی مشهور به اوحدی بلیانی، فاضل، شاعر و نویسنده ایرانی است. وی در سال ۹۷۳ هجری قمری در قریه بلیان کازرون متولد شد. دوران کودکی و نوجوانی را در بلیان و کازرون گذراند و از محضر فقها و دانشمندان آن زمان بهره‌ها گرفت و سپس به اصفهان رفت. در سال ۱۰۰۰ هجری به مناسبت ورود شاه عباس صفوی به میدان نقش جهان اصفهان، اوحدی در حضور
شیخ امین‌الدین بلیانی کازرونی از عارفان و مشایخ تصوف ناحیه فارس در سده هفتم و هشتم قمری است. وی در سال ۶۶۸ هجری قمری به دنیا آمد، پدر و اجداد پدری او همه از علماء مشایخ و عارفان زمان خود بودند وی در سن ۷۷ سالگی و در سال ۷۵۴ ه.ق در خانقاه خویش درگذشت.[۱] نسب شیخ امین
شیخ ابوالفضل بغدادی از عرفای قرن پنجم و ششم هجری قمری است. وی در طریقت جانشین شیخ احمد غزالی(۴۵۲–۵۲۰ ه. ق) و به عنوان قطب هشتم سلسلهٔ نعمت‌اللهی در دوران غیبت کبری امام دوازدهم به حساب می‌آید. «نصرالله پورجوادی دربارهٔ شیخ احمد غزالی می‌نویسد: «در مدّت چهل سال شیخی و مرشدی، خواجه احمد شاگردان و مریدان بسیاری را تربیت کرد که سه تن از ایشان خود
جمال‌الدین بن ملا علی بروجردی یا منیرالدین بروجردی اصفهانی معروف به حاج آقا منیرالدین بروجردی در شهر بروجرد به دنیا آمد و از علمای مبارز اصفهان در زمان قیام تنباکو و جنبش مشروطه ایران است. اساتید محمدباقر نجفی اصفهانی سید محمدباقر خوانساری میرزای شیرازی[۱] میرزا ابوالمعالی قیام تنباکو با آغاز به کار کمپانی انگلیسی رژی پس از انعقاد قرارداد رژی (انحصار تنباکو و توتون) میان دولت
علی‌محمد بروجردی (۱۲۷۶ – ۱۳۵۳) فقیه و عارف و از مراجع بروجرد بوده‌است. او از بزرگترین شاگردان سید علی قاضی بود و حتی برخی شاگردان او نیز در درس بروجردی حاضر می‌شدند.[۱] تحصیل در حدود پانزده سالگی، بروجرد را به قصد تحصیل ترک کرده و به سوی عراق نجف رفت. در آن جا از میرزای نائینی،محمدحسین غروی اصفهانی،آقا ضیاءالدین عراقی در فقه و اصول
سید مرتضی رضوی‌نژاد متخلص به عارف بجنوردی شاعر و عارف ایرانی در سال ۱۲۸۴ شمسی در روستای خوراشا از توابع جاجرم متولد شد. زندگی‌نامه عارف بجنوردی در کودکی برای تحصیل به مدرسه نواب مشهد رفت و از شاگردان ادیب نیشابوری بود. پس از تحصیل مجدداً به بجنورد بازگشت و به معلمی پرداخت. پس از چندی از معلمی دست کشید و سرودن و نوشتن شعر گذراند؛ و
