شیخ محمدعارف عباسی مشهور به «پیر پالان‌دوز» از عرفا و پیران سلسله ذهبیه است که در نیمه دوم قرن دهم هجری قمری در روستای کارند مشهد و معاصر شیخ بهایی متولد شد. وی علاوه بر اینکه در عرفان به مقامات بلندی دست پیدا کرد، در کیمیاگری و خطاطی متبحر بود. شیخ محمد در خط ثلث
سید ابوالحسن اصفهانی (۱۲۸۴– ۱۳۶۵ق)، فقیه، ومرجع تقلید شیعیان و نویسنده آثاری همچون وسیله النجاه (به عربی) و ذخیره الصالحین (به فارسی). او از شاگردان خاص آخوند خراسانی بود. پس از وفات نائینی و حائری یزدی در ۱۳۵۵ق و آقا ضیاء عراقی در ۱۳۶۱ق، مرجعیت تقلید شیعیان در بخش عمده جهان تشیع در شخص اصفهانی
ملاّ رجب علی تبریزی عارف و حکیم شیعی قرن یازدهم هجری قمری است. وی نزد شاه عباس دوم و پس از او شاه سلیمان صفوی، از جایگاه ویژه‌ای برخوردار بود. معروف‌ترین استاد وی میرفندرسکی بود. در مدرسه شیخ لطف الله اصفهان به تدریس فلسفه و علوم عقلی اشتغال داشت و شاگردانی نیز تربیت کرد. برخی
صدرالدین محمد بن ابراهیم شیرازی(متوفی ۱۰۵۰ق) مشهور به ملاصدرا فیلسوف، عارف شیعی و بنیانگذار مکتب فلسفی حکمت متعالیه به عنوان سومین مکتب مهم فلسفی در جهان اسلام. وی به صدرالحکما و صدر المتألهین نیز معروف است. او نظام فلسفی خود را در مهمترین کتاب خود الحکمه المتعالیه فی الاسفار العقلیه الاربعه معروف به اسفار تبیین
حَسَنعَلی نِجابَت شیرازی (۱۲۹۶ – ۱۳۶۸ش)، عارف و فقیه شیعه، و از شاگردان سید علی قاضی طباطبایی. او در کنار سید عبدالحسین دستغیب، از نیروهای فعال در مبارزات انقلابی از دهه چهل شمسی تا پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ بوده است. نجابت شیرازی در ۲۸ سالگی گواهی اجتهاد دریافت کرد. کتاب‌هایی درباره ولایت فقیه،
ملا محمد بن مرتضی بن محمود کاشانی (۱۰۰۷-۱۰۹۱ق/۹۷۷-۱۰۵۸ش)، معروف به ملا محسن و ملقب به فیض کاشانی، حکیم، محدث، مفسر قرآن و فقیه اخباری شیعه در قرن یازدهم قمری است. او نزد عالمانی همچون ملاصدرا، شیخ بهایی، میرفندرسکی و میرداماد شاگردی کرد. فیض، در موضوعات مختلف آثار بسیاری نگاشت که تفسیر صافی، الوافی، مفاتیح الشرایع،