ابوعثمان سعید بن سلام مغربی از عارفان نامی ناحیه قیروان مغرب (تونس کنونی) بوده که در سال ۳۶۷ هجری قمری به شهر نیشابور آمد. وی وابسته به مکتب جنید بود و در زندگی خود با عناوین شیخ حرم و طاووس حرم خوانده می‌شد. وی در برخی منابع عرفانی با نام شیخ ابوعمران مغربی معرفی شده‌است. نمایی از شهر القیروان؛ تونس، زادگاه سعید بن سلام. زندگی سعید بن سلام مغربی از

محمد بن علی بن عطیه بن عطیه حارثی مکی معروف به ابوطالب مکی (درگذشت: ۳۸۶ ق/۹۹۶ م در بغداد) زاهد و عارف سده چهارم هجری قمری است. در اصل از مردم جبل ایران بود و چون در مکه پرورش یافته بود به «مکی» معروف شد. از زندگی و احوال شخصی و خانواده‌اش آگاهی دقیقی نداریم و مؤلفان کتاب‌های طبقات و ترجمه‌های صوفیه نیز از او سخنی نگفته‌اند. مهمترین اثر او کتاب «قوت

ابوذر بوزجانی (درگذشتهٔ ۳۶۶–۳۶۷ هـ. ق)[۱] زاهد کرّامی و از صوفیان[۲] شاعر قرن چهارم ایرانی بوده‌است. او متولد بوزجان (بوژگان – تربت جام امروزی) بوده‌است و گویا در زمان حیات نیز از شهرت برخوردار بوده‌است. شیخ احمد جامی و عبدالرحمن جامی در آثار خود به اشعار و کرامات او استناد کرده‌اند. سبکتکین، پادشاه غزنوی به دیدار او رفته‌است.[۳] اشعار او را از نخستین تجربه‌های شعر عرفانی فارسی دانسته‌اند.[۴] نمونه شعر

ابوبکر محمد بن موسی واسطی از صوفیان قرن چهارم به‌شمار می‌رود. او از فرغانه بود و به همین سبب، به ابن فرغانه معروف شد. شهرت وی به واسطی به سبب اقامتش در واسط ـ دهی مشهور در بلخ[۱] ـ بود. واسطی به شهرهای زیادی سفر کرد و سرانجام به باورد یا ابیورد ـ شهری میان سرخس و نساء ـ

ابوالقاسم گورکانی ابوالقاسم گورکانی زادروز احتمالاً ۳۵۰ هـ. قایران، طوس، دهکده گورکان  درگذشت ۴۵۰ هـ. قایران آرامگاه ایران، خراسان رضوی، تربت حیدریه نام‌های دیگر عبدالله بن علی بن عبدالله الطوسی منصب قطب پنجم بعد از غیبت کبرای امام دوازدهم در سلسلهٔ نعمت‌اللهی مکتب عرفان و تصوف اسلامی ابوالقاسم گورکانی از مشاهیر عرفای قرن چهارم و پنجم هجری است که در طریقت مرید سعید

ابوالعباس سیاری زادروز ۲۶۲ قمریمرو درگذشت میان سال‌های ۳۴۲ تا ۳۴۴ ابوالعباس سیاری نام او ابوالعباس قاسم بن قاسم سیّار مروزی است. زندگی‌نامه برخی از منابع نام پدرش را مهدی نوشته‌اند.[۱] وی در سال ۲۶۲ هجری قمری در مرو به دنیا آمد. سیاری نخستین کسی بود که برای مردم مرو از حقیقت احوال سخن گفت. او

ابن یزدانیار ارموی ابوبکر حسین بن علی بن یزدانیار ارموی از عرفای ایرانی در سدۀ ۳ و ۴ قمری است. اصلیت و تبار در تعرف کلابادی ،قدیمی‌ترین منبعی که نام ابن یزدانیار آورده شده است ،از او در کنار دیگر رجال صوفیۀ ایران چون ابوحفص حداد ،بایزید بسطامی و … نام برده شد است.[۱] کلابادی نامی از

ابن قاص ابوالعباس احمد بن ابی احمد طبری معروف به ابن قاص فقیه شافعی، قاضی، واعظ و محدث اهل طبرستان بود. وی تحصیلات خود را در بغداد طی کرد و مدتی پیشوای شافعیان در طبرستان و مدتی نیز قاضی شهر طرسوس در جنوب ترکیه کنونی بود. رساله دلائل القبله تنها اثر چاپ شده اوست که در ۱۹۱۳م توسط لویس شیخو در مجله المشرق چاپ شده‌است. منابع ابن قاص[پیوند مرده] مجله پژوهش دینی و