تقی‌الدین محمد بن سعیدالدین محمدالحسینی بلیانی مشهور به اوحدی بلیانی، فاضل، شاعر و نویسنده ایرانی است. وی در سال ۹۷۳ هجری قمری در قریه بلیان کازرون متولد شد. دوران کودکی و نوجوانی را در بلیان و کازرون گذراند و از محضر فقها و دانشمندان آن زمان بهره‌ها گرفت و سپس به اصفهان رفت. در سال ۱۰۰۰ هجری به مناسبت ورود شاه عباس صفوی به میدان نقش جهان اصفهان، اوحدی در حضور
شیخ امین‌الدین بلیانی کازرونی از عارفان و مشایخ تصوف ناحیه فارس در سده هفتم و هشتم قمری است. وی در سال ۶۶۸ هجری قمری به دنیا آمد، پدر و اجداد پدری او همه از علماء مشایخ و عارفان زمان خود بودند وی در سن ۷۷ سالگی و در سال ۷۵۴ ه.ق در خانقاه خویش درگذشت.[۱] نسب شیخ امین
شیخ ابوالفضل بغدادی از عرفای قرن پنجم و ششم هجری قمری است. وی در طریقت جانشین شیخ احمد غزالی(۴۵۲–۵۲۰ ه. ق) و به عنوان قطب هشتم سلسلهٔ نعمت‌اللهی در دوران غیبت کبری امام دوازدهم به حساب می‌آید. «نصرالله پورجوادی دربارهٔ شیخ احمد غزالی می‌نویسد: «در مدّت چهل سال شیخی و مرشدی، خواجه احمد شاگردان و مریدان بسیاری را تربیت کرد که سه تن از ایشان خود
جمال‌الدین بن ملا علی بروجردی یا منیرالدین بروجردی اصفهانی معروف به حاج آقا منیرالدین بروجردی در شهر بروجرد به دنیا آمد و از علمای مبارز اصفهان در زمان قیام تنباکو و جنبش مشروطه ایران است. اساتید محمدباقر نجفی اصفهانی سید محمدباقر خوانساری میرزای شیرازی[۱] میرزا ابوالمعالی قیام تنباکو با آغاز به کار کمپانی انگلیسی رژی پس از انعقاد قرارداد رژی (انحصار تنباکو و توتون) میان دولت
علی‌محمد بروجردی (۱۲۷۶ – ۱۳۵۳) فقیه و عارف و از مراجع بروجرد بوده‌است. او از بزرگترین شاگردان سید علی قاضی بود و حتی برخی شاگردان او نیز در درس بروجردی حاضر می‌شدند.[۱] تحصیل در حدود پانزده سالگی، بروجرد را به قصد تحصیل ترک کرده و به سوی عراق نجف رفت. در آن جا از میرزای نائینی،محمدحسین غروی اصفهانی،آقا ضیاءالدین عراقی در فقه و اصول
سید مرتضی رضوی‌نژاد متخلص به عارف بجنوردی شاعر و عارف ایرانی در سال ۱۲۸۴ شمسی در روستای خوراشا از توابع جاجرم متولد شد. زندگی‌نامه عارف بجنوردی در کودکی برای تحصیل به مدرسه نواب مشهد رفت و از شاگردان ادیب نیشابوری بود. پس از تحصیل مجدداً به بجنورد بازگشت و به معلمی پرداخت. پس از چندی از معلمی دست کشید و سرودن و نوشتن شعر گذراند؛ و
بویزید طیفور بن عیسی بن آدم بن سروشان بسطامی معروف به بایزید بسطامی ملقب بهسلطان العارفین بزرگترین عارف قرن سوم هجری، از اهالی ایران و از بزرگان اهل تصوف بود که در سال‌های ۱۶۱ تا ۲۳۴ می‌زیسته‌است.[۲] زندگی‌نامه از زندگی سلطان العارفین بایزید بسطامی اطلاعات خیلی دقیقی در دست نیست. فصیح احمد خوافی او را زادهٔ سال ۱۳۱ هجری نوشته‌است و جَدِّ او سروشان را
با بوفله سرخسی، از عرفای سرخسی بوده که از او خانقاهی نیز باقی مانده است. همچنین او به شیخ ابوسعید ابوالخیر ارادت زیادی داشته است و از شواهد برمی آید که عارفی خضی مذهب بوده است. منابع سیروس محمدنیا قرائی (۱۳۸۵)، جغرافیای شهرستان سرخس، ناشر انتشارات سخن گستر مشهد