شیخ اسدالله ایزدگشسب شمس گلپایگانی معروف به درویش ناصر علی (۱۳۰۳–۱۳۶۶) قمری در اصفهان شاعر، حکیم، عارف و نویسنده ایرانی بود. وی تا هجده سالگی در زادگاه خود تیسیه به تحصیل علوم ادبی و عربی پرداخت. از آن پس برای ادامهٔ تحصیل به اصفهان رفت و حکمت و کلام را نزد استادان این شهر فرا گرفت. در سال

زندگی‌نامه شرف الدین داود بن محمود ساوی قیصری یکی از پیروان و شارحان مشهور مکتب ابن عربی در سده هشتم هجری است. او را رومی الاصل دانسته‌اند.[۱] بخش عمده زندگانی و دوران تحصیل وی در کاشان و تحت تربیت عبدالرزاق کاشانی سپری شد. قیصری نزد عبدالرزاق شرح فصوص، تاویلات القرآن و اصطلاحات الصوفیه را خواند.[۲] رابطه شاگردی و استادی موجب شد میان قیصری و

شیخ رکن‌الدین دانیالی مشهور به شیخ دانیال هنگی یا خنجی از عرفای قرن هفتم هجری است. شیخ از صالحان و زهاد معروف خنج بود و چه در زمان حیات و چه پس از مرگ در لارستان و جزایر خلیج فارس مورد احترام و تجلیل قرار داشت. ابن بطوطه در سفرنامهٔ خود از آرامگاه شیخ و مسجد وابسته به آن که مطاف مردم بود و خود وی نیز به

خواجه مودود چشتی عارف قرن پنجم و قطب سلسلهٔ چشتیه بود. خواجه مودود در رجب سنه ۴۳۳ ه‍.ق در چشت به دنیا آمد و در هفت سالگی قرآن را از حفظ بود و به سن ۱۶ سالگی به کمال علوم رسید و در این هنگام کتاب‌های منهاج العارفین و خلاصهالشریعه را تصنیف کرد. در ۲۹ سالگی ازجانب پدرش سید ناصرالدین ابویوسف چشتی، برسجاده خلافت و ارشاد نشست

خواجه احمد حماد سرخسی، از صوفیان و عرفای دوره آغاز حکومت سلجوقیان بوده‌است. در کتاب خراسان بزرگ آمده که مقبره وی در قریه اندکان از نواحی سرخس می‌باشد. منابع جغرافیای شهرستان سرخس – سیروس محمدنیا قرائی – ناشر انتشارات سخن گستر مشهد – چاپ ۱۳۸۵

خلیل الله طالقانی عارف و شاعر و خطاط عصر صفویه که مدتی در اصفهان میزیست و در حدود ۳۰ سال در آن شهر گوشه نشینی اختیار نمود و از مشایخ صوفیه به شمار می‌آمد و ۷۰ جلد کتاب بخط خود نوشته و آن را بر طلاب وقف نمود. آثار آثار مهم او عبارتند از: آثار مهم او عبارتند از: زاد السبیل رساله در علم مناظره ترجمه متن

خضر بن جنید رازی آرامگاه درگاه حرم امامزاده جعفر‌ ‌پیشوا محل زندگی بلده ری، امامزاده جعفر ملیت ایرانی پیشه عالم، عارف، واقف سال‌های فعالیت قرن نهم لقب شیخ العارفین،زبده السالکین دوره تیموریان مذهب شیعه فرزندان درویش جنید،درویش حسین شیخ العارفین مرجع الاسلام خِضر بن جُنید رازی مشهور به شیخ جنید رازی عالم، زاهد و عارف و واقفِ نامدار ایرانی[۱] است که در قرن نهم هجری می‌زیست. او در سال ۸۷۳

خسته قاسم شاعر، عارف و فیلسوف دوره افشاریه، (۱۷۶۰–۱۶۸۴ میلادی)، متولد و در گذشته تیکمه‌داش می‌باشد. او یکی از ستونهای استواری موسیقی عاشیقی است.[۱] در آوازهای سروده شده توسط خسته قاسم حضور عنصر عرفان، در شکل شکایت از دنیا، چیرگی دارد. مثالی از ساخته‌های خسته قاسم، با ترجمه شهربانو قایاقیزی: گل بیر سندن خبر آلیم — سلیماندان قالان دونیا ازلی گول کیمی