شیخ محمد بهاری همدانی فرزند میرزامحمد در سال ۱۲۶۵قمری (۱۲۲۸ خورشیدی) در شهر بهار چشم به جهان گشود. حاج میرزا محمّد بهاری دارای ۳ پسر به نام‌های: صادق، فرّخ و محمّد و یک دختر به نام خانم بود. حاج میرزا محمّد کاسب بود و وضعیت مالی نسبتاً خوبی داشت. از قراین و شواهد پیداست که او از
حسن حسن‌زاده آملی (حسن طبری آملی) مشهور به علامه حسن‌زاده آملی[۱][۲] (زادهٔ ۱۳۰۷، ایران، آمل، مازندران)، فیلسوف متأله، فقیه، عارف، منجم و مدرس دروس حوزوی[۳][۴] است. وی را علامه ذوالفنون و علامه دهر نیز می‌نامند و وی در ادبیات، علوم غریبه،[۵] ریاضی، هیئت و طب تبحر و از خود اشعار حکیمانه‌ای نیز دارد.[۶] وی به غیر از زبان فارسی و زبان مازندرانی[۷] به زبان فرانسوی و عربی نیز تسلط دارد.[۸] اشعاری نیز به زبان‌های فارسی، طبری و تازی سروده‌است.[۷] زندگی‌نامه در ورودی منزل حسن‌زاده آملی در
محمود عتیق معروف به حاج‌ملاآقاجان زنجانی در سال ۱۲۵۲ هجری شمسی به دنیا آمد و در سال ۱۳۳۵ هجری شمسی در گذشت. او از علمای بزرگ شهر زنجان بود. چند سال پس از درگذشت حاج‌ملاآقاجان زنجانی، یکی از شاگردانش، (سید حسن ابطحی) کتابی بعنوان پرواز روح در وصف حالات و کرامات او نگاشته است.[۱][۲][۳] او در روستای آق‌کند از توابع زنجان به دنیا آمد. وی علوم
سیداشرف جهانگیر سمنانی (درگذشته ۸۰۸ ه.ق.؛ به روایتی ۲۷ محرم سال ۸۰۰ ه.ق.) از صوفیان و عرفای ایرانی نیمه دوم قرن هشتم و نهم هجری بود. وی از عرفای بزرگ شبه قاره هند بود و شهرت او به‌ویژه در هندوستان زیاد است. کتاب «لطایف اشرفی» او یکی از مهم‌ترین کتاب‌های متصوفه به شمار می‌رود.[۱] جهانگیر سمنانی بنیان‌گذار شاخهٔ اشرفیه از سلسلهٔ کبرویه در کشمیر بود.[۲] همچنین در
شیخ جمال‌الدین ساوجی عارف و مؤسس قلندریان اهل شهر ساوه بوده است. قلندریان فرقه‌ای از صوفیه است که گفته می‌شود شیخ جمال‌الدین ساوجی به دلیل تراشیدن ریش و ابروهایش شناخته می‌شده است و گروهی نیز مانند او رفتار می‌کرده‌اند. وی پس از اتمام تحصیلات مقدماتی، به دمشق سفر کرده و احتمالاً بین ۶۰۷ تا ۶۲۲ قمری در آنجا به تحصیل علوم شرعی پرداخته و سپس به
جعفر خلدی جعفربن محمدبن نُصَیر خوّاص یا ابومحمد خوّاص (زاده: – درگذشت: بغداد، رمضان ۳۴۸ قمری) عارف و محدث قرن سوم و چهارم هجری بود. وی با برخی صوفیان از جمله جُنَید بغدادی، ابوالحسین نوری، جُرَیری، ابوالعباس مسروق، رُوَیمِ بغدادی، ابراهیم خواص و سَمنون بوده و مرشد ابوالعباس نهاوندی و ابوالحسن محمد علوی همدانی مشهور به حمزه علوی بوده‌است.[۱] او همچنین از محدثان موثق بود و از کسانی چون حارث‌بن ابی‌اسامه، علی‌بن عبدالعزیز بَغَوی، احمدبن علی خَزّاز، حسن‌بن علی‌مُعَمَّری، محمدبن عبداللّه حَضْرمی، ابومسلم کَجّی و بسیاری
ورالدّین عبد الرّحمن بن احمد بن محمد (۲۴ آبان ۷۹۳ خرگرد – ۲۷ آبان ۸۷۱ هرات)، معروف به جامی و ملقب به خاتم الشعرا همه‌چیزدان، شاعر، موسیقی‌دان، ادیب و صوفی نام‌دار فارسی‌زبان سده ۹ قمری است.[۱] زندگی از طرف پدر نسبش به محمد بن حسن شیبانی، فقیه معروف حنفی سده ۲ قمری می‌رسد.[۲] از خراسان کوچ کرد و در شهر جام با شهرت دشتی منصب قضاوت یافت و ماندگار شد.[۳] روزگار کودکی و تحصیلات مقدماتی جامی در خرگرد جام، که
ابوالحسن توحیدی‌امین (۱۲۸۱–۱۳۶۶ خورشیدی) عارف، شاعر و ادیب معاصر متخلص به طوطی و مشهور به طوطی همدانی به سال ۱۲۸۱ شمسی در همدان متولد شد و در سال ۱۳۶۶ شمسی درگذشت.[۱] زندگی‌نامه طوطی همدانی، فرزند میرزا ابوالمحسن و متولد همدان است. پس از تحصیل مکتب‌خانه‌ای، چند سالی را هم مقدمات علوم دینی و قدیمه را تحصیل کرد و در ۲۰ سالگی روانه تهران شد
میر علام تفرشی ، معروف به «میرعلام» از علما و فقهای به نام شیعه و امامزاده از تبار سادات حسینی می‌باشد که در قرن دهم هجری در تفرش به دنیا آمد. تاریخ دقیق ولادت او معلوم نیست. وی از شاگردان مقدس اردبیلی بود. تحصیل تفرشی فراگیری علوم دینی را از دوران کودکی آغاز کرد. پس از گذراندن دروس مقدماتی، به نزد مقدس اردبیلی رفت و علوم نقلی و
