ملا محمدمهدی بن ابی‌ذر فاضل نراقی[۱] (درگذشت ۱۲۰۹ (قمری)) معروف به «محقق نراقی» فیلسوف و الهی‌دان شیعه است. او در کنار فرزندش ملا احمد نراقی در نجف مدفون است. این دو به فاضلین نراقی یا نراقیین معروف هستند. زندگی مهدی نراقی از مهادی اربعه است. مهادی اربعه چهار نفری بودند که اسم همگی شان مهدی بود و جملگی از مراجع تقلید شیعه بودند و اسامی‌شان عبارت
احمد بن محمد مهدی فاضل نراقی (زاده ۱۴ جمادی‌الثانی سل ۱۱۸۵ یا ۱۱۸۶ ه.ق مطابق با ۱۱۵۰ خورشیدی در عهد سلطنت فتح علی شاه قاجار[۳]– درگذشته ۱۲۰۸ خورشیدی) دانشمند و مجتهد شیعه، نویسنده و شاعر سده ۱۲ خورشیدی بود. زندگی‌نامه ملا احمد نراقی ۱۵ سال از ایّام نوجوانی و جوانی اش (حدود سالهای ۱۱۹۰ تا ۱۲۰۵) را نزد پدرش
شیخ حسنعلی اصفهانی (مقدادی اصفهانی) که به خاطر سکونت سالهای پایانی عمر در روستایی بنام نخودک در نزدیکی مشهد، مشهور به شیخ حسنعلی نخودکی بود، (زاده: ۱۲۴۱ اصفهان – درگذشت: ۷ شهریور ۱۳۲۱هجری شمسی، مشهد) فقیه، فیلسوف و از عرفا و اخلاقیون بزرگ شیعه در سده ۱۴ هجری است. شیخ حسنعلی مقدادی اصفهانی (نخودکی) فرزند علی اکبر فرزند رجبعلی مقدادی اصفهانی، در خانواده‌ای مذهبی متولد شده‌است.[۱] پدر ایشان به دلیل علاقه
نجم‌الدین رازی با نام کامل‌ترِ ابوبکرْ عبدالله بن محمد بن شاهوار بن انوشیروان الرازی، همچنین مشهور به نجم‌الدین دایه یا نجم رازی، از چهره‌های تأثیرگذار و مطرح در تاریخ تصوف در ایران و جهان اسلام است. پراهمیت‌ترین کتاب نجم رازی به نام مرصادالعباد به تصحیح دکتر محمدامین ریاحی است. با وجود کثرت تالیفات نجم رازی، مرصادالعباد تحقیقاً شاهکار او است. چرا که از نظر نثر یکی از زیباترین و شورانگیزترین
محمدباقر نجفی مسجدشاهی (زاده: ۱۲۳۵ هجری قمری، اصفهان – درگذشت: ۱۳۰۱ هجری قمری، نجف) از علمای برجسته شیعه بود که در زمان حیاتش در صدر حوزه علمیه اصفهان قرار داشت.[۱] خانواده محمدباقر نجفی (مسجدشاهی) فرزند شیخ محمدتقی رازی ایوانکی یا شیخ محمد تقی اصفهانی بوده‌است که به صاحب حاشیه معالم شهرت دارد. این شهرت به سبب کتاب مهم او هدایهالمسترشدین می‌باشد[۲] که از اولین کتاب‌ها دربارهٔ علم اصول فقه است. وی زاده ایوانکی بوده‌است
حسنعلی نجابت شیرازی (زادهٔ ۱۲۹۶ – درگذشته ۱۳۶۸)، از عرفای شیعه و شاگرد سید علی قاضی طباطبایی تبریزی و محمدجواد انصاری همدانی بوده است. زندگی حسنعلی نجابت شیرازی، در سال ۱۲۹۶ در شیراز به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی را در شیراز گذراند و پس از آن به فراگیری دروس حوزوی پرداخت و در سن ۱۵ سالگی برای ادامه تحصیل عازم عراق شد. در نجف پس از گذراندن
ابراهیم نادری کازرونی (۱۱۸۰ هجری قمری، کازرون) از پزشکان، عارفان و شاعران ایرانی است. علوم میرزا ابراهیم در علوم عقلی و نقلی، طب و پزشکی، هیئت و حساب و هندسه و شعر مهارت خاصی داشت. آثار از آثار وی می توان به گلستان خلیل، مشرق الاشراق، انفس و آفاق، منهج الاشاق، چهل صباح، حدیقه الشعرا و دیوان شعر اشاره نمود. مرگ وی در سال ۱۲۶۰ یا ۱۲۵۸ هجری
لُقمان، یکی از عرفای قرن چهارم هجری اهل سرخس خراسان و معاصر ابوسعید ابوالخیر می‌باشد. آرامگاه بابا لقمان در یک کیلومتری شمال شهر سرخس قرار دارد. از بناهای قدیمی سرخس که هنور باقی است بنای عظیم و پرشکوه (ولی مخروبه) مقبره بابا لقمان همان لقمان سرخسی عارف شوریده عصر ابوسعید است. بعضی ساختمان کنونی مزار بابا لقمان را اثری از عصر سلجوقی می‌دانند