محمدبن بکران

محمدبن بکران

محمد بن بکران مشهور به پیر بکران یکی از عرفاً و مدرسین مشهور قرن هفتم هجری است. بنای بقعه پیر بکرانآرامگاه وی در شهری که به نام او پیربکران نامیده می‌شود در جنوب اصفهان در زمان سلطنت محمد خدابنده الجایتو بنا شده است. بقعه پیربکران، محل تدریس و اشاعه مرام صوفی گری وعرفان توسط پیر بکران بوده است و مریدانش به پاس

آمنه بیگم مجلسی

آمنه بیگم مجلسی

آمنه بیگم مجلسی (سده ۱۱ قمری) از زنانی است که در ایران به درجه اجتهاد و قضاوت رسیدند. آمنه خاتون، دختر محمدتقی مجلسی (پدر محمدباقر مجلسی)، عالم شیعه در عصر صفویان بود. او فقه شیعه را نزد پدر و سپس همسرش ملا محمدصالح مازندرانی کامل کرد، طوری که به شوهرش در حل مسایل دشوار دینی نیز کمک می‌کرد و موجب تحسین او (که خودش از استادان برجسته بود) شده بود. آمنه

شیخ جعفرمجتهدی

شیخ جعفرمجتهدی

شیخ جعفر مجتهدی تبریزی (زاده ۱ بهمن ۱۳۰۳، تبریز – درگذشته ۶ بهمن ۱۳۷۴، مشهد)، فرزند میرزا یوسف و از عارفان شیعه بود. وی کیمیای تحول معنوی خود را «دوستی اهل بیت علیهم التحیه والسلام » می‌داند.[۱] شیخ جعفر در اشتیاق زیارت عتبات به عراق مهاجرت نمود که بعلت نداشتن جواز ورود دستگیر و در عراق زندانی شد. او زندان را توفیق

بیانات در دیدار اعضای مجمع عالی حکمت اسلامی

بیانات در دیدار اعضای مجمع عالی حکمت اسلامی

در مورد مسائل روحانیت و حوزه‌های علمیه، هیچ چیزی برای بنده خوشحال‌کننده‌تر از این نیست که ببینم جمعی از فضلا پر مغز حرف میزنند، دقیق فکر میکنند، مسائل گوناگونِ مورد نیاز را درک میکنند و دنبال آنها میروند؛؛
یوسف همدانی

یوسف همدانی

شیخ یوسف همدانی از مشایخ صوفیه در قرن پنجم و ششم هجری است. زندگی‌نامه نام کاملش ابویعقوب یوسف بن ایوب بن یوسف بن حسین بن وَهَره همدانی بوزنجردی است. وی در سال ۴۴۰ یا ۴۴۱ هجری قمری در بوزنجرد به دنیا آمد. بوزنجرد یا بوزینجرد از قرائ همدان در راه ساوه و ری قرار داشته است.[۱] وی مشهور به

وحدت کرمانشاهی

وحدت کرمانشاهی

طهماسب‌قلی بن رستم کلهر کرمانشاهی (۱۸۲۵ در کرمانشاه – ۱۸۸۳ در تهران) متخلص به وحدت کرمانشاهی، عارف و شاعر عصر قاجاریه بود که به افصح‌المتکلمین نیر ملقب است. زندگی طهماسب‌قلی کلهر در سال ۱۸۲۵ میلادی (۱۲۴۱ قمری) در کرمانشاه به دنیا آمد. وی فرزند رستم خان از خوانین ایل کلهر بود. وی علوم زمان خود مانند نحو، صرف، بیان، معانی، منطق و کلام و … را

عطارنیشابوری

عطارنیشابوری

فریدالدین ابوحامد محمد عطار نیشابوری مشهور به شیخ عطّار نیشابوری (۱۱۴۶م/۵۴۰ق – ۱۲۲۱م/۶۱۸ق) یکی از عارفان، صوفیان و شاعران ایرانی سترگ و بلندنام ادبیات فارسی در پایان سدهٔ ششم و آغاز سدهٔ هفتم است. او در سال ۵۴۰ هجری برابر با ۱۱۴۶ میلادی در نیشابور زاده شد و در ۶۱۸ هجری به هنگام حملهٔ مغول به قتل رسید.[۱] تولد و کودکی محمدرضا شفیعی کدکنی در مقدمه‌ای که بر منطق‌الطیر نوشته‌است اشاره می‌کند که شخصیت عطار

بهاءالدین نقشبند

بهاءالدین نقشبند

زندگی‌نامه محمد بهاءالدین نقشبند بخاری بنیادگذار سلسلهٔ طریقت نقشبندیه بود. وی در محرم سال ۷۱۸ق در قصر عارفان بخارا به دنیا آمد.[۱] سه روز بعد از ولادت بهاءالدین، جد او که از ارادتمندان طریقه خواجگان بود وی را نزد خواجه محمد باباسماسی برد و باباسماسی، بهاءالدین را به فرزندی خود پذیرفت.[۲] خواجه بهاءالدین نزد وی تربیت یافت و آداب طریقت را از سید

دفتر و ساختمان آموزشی : قم،خ ارم ،ک۲۰ روبروی مسجدسلماسی پلاک۱۳ کدپستی: 3715696797