سید مرتضی فیروزآبادی (زاده ۱۲۸۹ خورشیدی نجف – درگذشته ۱۳۶۹ خورشیدی قم) محقق و پژوهشگر و عارف و از اخلاقیون بزرگ شیعه در سده چهاردهم هجری است.[۱] فیروزآبادی مدتی در حرم فاطمه معصومه، نماز جماعت اقامه می‌کرد. سالهای ابتدایی زندگی وی در سال ۱۲۸۹ خورشیدی (ربیع‌الاول سال ۱۳۲۹ قمری) در نجف به دنیا آمد. نسب او به علی بن حسین می‌رسد.[۲] وی در سن

محمدحسین فشارکی فرزند محمد جعفر عالم و مجتهد اصولی و از بزرگان علمای اصفهان در اواخر عصر قاجاریه و اوایل پهلوی است که در کارنامه سیاسی او مبارزه با استبداد داخلی و استعمار خارجی دیده می‌شود. اساتید در اصفهان محمد باقر فشارکی (برادر) محمد باقر نجفی محمد هاشم چهارسوقی خوانساری(نوه آیت الله سید حسین خوانساری استاد میرزای قمی) اساتید در عتبات عالیات زین العابدین مازندرانی

ملا عبدالله بن محمد تونی بشروی[۱] معروف به فاضل تونی، عارف، فقیه و دانشمند سده‌های دهم و یازدهم هجری در دوره صفویه بود. وی در مشهد ساکن و به تدریس و ترویج علوم دینی اشتغال داشت.[۲] ابتدای زندگی تاریخ دقیق ولادتش به خوبی مشخص نیست، اما زادگاه وی، شهرستان بشرویه در استان خراسان جنوبی بوده‌است. در کتاب‌ها از او به عنوان: عالم، فاضل، ماهر، فقیه، صالح، زاهد و عابد یاد شده‌است.[نیازمند منبع] تحصیل

شناسنامه لقب حکیم زادروز ۲ محرم ۱۲۹۶ هجری قمری زادگاه [، نبو |محل زندگی= |تاریخ درگذشت= ۵ ذیحجه ۱۳۶۱ هجری قمری |شهر درگذشت=نجف |آرامگاه = |کشور درگذشت= عراق |نام همسر= |فرزندان= |دین= اسلام |مذهب= شیعه دوازده‌امامی |مناصب= زعیم حوزه علمیه نجف |اساتید= |شاگردان= سید مرتضی فیروزآبادیشیخ غلامحسین جعفری همدانی }} محمدحسین غروی اصفهانی(۱۲۹۶ هـ.ق _ ۱۳۶۱ هـ.ق) معروف به کمپانی اصفهانی فقیه ، اصولی ، شاعر ، عارف و از مجتهدین مشهور معاصر شیعه

سیدحسین رضوی معروف به غبار همدانی (زاده ۱۲۶۵ قمری در همدان – درگذشته شوال ۱۳۲۲ قمری در همدان) شاعر همدانی متخلص به غبار است. زندگینامه غبار از دودمان حاج سید صادق امام جمعۀ همدان و از سادات کبابی آن دیار بود. علوم ادبی و عربی را در زادگاه خود فرا گرفت و با استعداد سرشار و هوش و ذکاوت فوق‌العاده‌ای که داشت در

عین‌القضات همدانی با نام کامل عبدالله بن محمد بن علی میانجی همدانی (۵۲۵–۴۹۲ هجری قمری) حکیم، نویسنده، شاعر، مفسر قرآن، محدث و فقیه ایرانی[۱][۲][۳] بود. او به زبان‌های فارسی، عربی و پهلوی میانه آشنایی داشت و در عین حال در عرفان و تصوف در بالاترین جایگاه قرار داشته‌است.[۴][۵] شرح حال او در شهر میانه در یک خانوادهٔ شافعی مذهب متولد گردید و در خدمت پدرش ابوبکر محمد

عمو عبدالله کارلادانی یا عمو عبدالله سقلابی (یا صقلایی) از پارسایان قرن هفتم و اوایل قرن هشتم هجری قمری است که در عمارت منارجنبان واقع در محله کارلادان شهر اصفهان آرمیده‌است. بر سنگ مزار وی چنین نوشته شده‌است: «هذا قبر الشیخ الزاهد البارع المتورع السعید المتقی عمو عبداﷲ بن محمد بن محمود سقلابی رحمهاﷲ علیه و توفی فی السابع عشره من شهر ذیحجه سنه ست

علی بن سهل ازهر اصفهانی (۲۸۰ ه. ق) از عرفاً و دانشمندان اسلامی که در قرن سوم هجری مهشیدی میزیسته که هم‌اکنون خانقاه (به گفته اسپنسر نخستین خانقاه ایران) و محل عبادت او همچنان پا برجاست و مقبره و آرامگاه او نیز هست. لازم است ذکر شود “ابن بطوطه” جهانگرد مشهور مراکشی نیز هنگام ورود به اصفهان از